Browsers

Klikkerdeklikkerdeklik. Je muis zou er bijna een, eh, menspoot van krijgen, zoveel klikken we als we aan het internetten zijn. We kennen het allemaal: je googelt iets, struint door de resultaten, vindt op een website weer een interessante link naar een andere pagina waar ook weer verwijzingen op staan. Soms is het heerlijk om jezelf zo te verliezen in de onmetelijke informatieoceaan, en soms moet je jezelf tot de orde roepen, vooral als je te ver off-topic bent gedrift.

Hoe kan dat toch, dat al die informatie gratis aan je voeten ligt, terwijl vroeger colporteurs met de kostbare 26-delige Winkler Prins Encyclopedie langs ’s lands voordeuren zeulden om de kennis van de wereld bij je thuis te brengen. Laat me je uit de droom helpen: ook de informatie op het internet is niet gratis. Daar geldt over het algemeen de regel: als iets gratis lijkt, dan ben jij het product, en dan meestal in de vorm van gegevens over jou. Laten we eens kijken hoe jij betaalt voor je dagelijkse dosis aan megabytes zonder dat je er erg in hebt.

Een jaar geleden had zakenblad Forbes een artikel met deze kop: Warning Over Chinese Mobile Giant Xiaomi Recording Millions Of People’s ‘Private’ Web And Phone Use. Daarin wordt verteld hoe de mobieltjes van dit merk informatie over bezochte websites doorsturen naar China, Rusland en Singapore, zelfs als je in incognito-mode surft of de privacyvriendelijke zoekmachine DuckDuckGo gebruikt. Maar ook het gebruik van andere apps en het benaderen van mappen zou gemonitord worden. Xiaomi reageerde met het uitgekauwde zinnetje “Privacy and security is of top concern” en ontkende de aantijgingen. Vervolgens erkenden ze toch dat browse-gegevens werden verzameld, maar dat zou geanonimiseerd en versleuteld gebeuren. De onderzoekers, die in het Forbes-artikel aan het woord komen, maken echter korte metten met deze bewering: de versleuteling kan eenvoudig teruggedraaid worden en er zaten voldoende gegevens bij om alles moeiteloos aan een individu te koppelen. Inmiddels heeft Xiaomi beterschap beloofd en zouden gebruikers de mogelijkheid hebben om het verzamelen van gegevens uit te zetten. Maar daar moet je dan dus wel zelf iets voor doen. Overigens geldt het bovenstaande niet alleen voor mobieltjes, maar ook voor de browsers die Xiaomi aanbiedt in Google Play (Mi Browser Pro en Mint Browser).

Ach ja, China, denk je dan, wat had je verwacht? Dat is immers het land waar je straf krijgt als de miljoenen camera’s met gezichtsherkenning zien dat je bij rood oversteekt. Vorige week publiceerde Forbes echter opnieuw een artikel over een hongerige browser en van de titel ga je schrikken: Why You Suddenly Need To Stop Using Google Chrome. Anders dan zijn grootste rivalen – Safari, Edge, Firefox – linkt Chrome de verzamelde gegevens aan toestellen en individuen. Daarmee maakt deze browser een veel grotere inbreuk op je privacy dan de anderen.

Maar waarom willen die browsers alles van je weten? Google heeft niet inhoudelijk op het Forbes-artikel gereageerd, maar wijst er alleen op dat ze gebruik(er)sgegevens nodig hebben ten behoeve van de geboden functionaliteit – bijvoorbeeld zoekresultaten bieden op basis van je huidige situatie. Maar daarvoor hoeft de browser alleen te weten waar je bent, niet wie je bent. Google is een advertentiebedrijf, dat zijn klanten voorhoudt dat ze in staat zijn om op maat gemaakte advertenties te presenteren aan de doelgroep van de klant. Dat kunnen ze alleen waarmaken door bij wijze van spreken meer over jou te weten dan je zelf weet. Oppervlakkig beschouwd lijkt Google nu een stap in de goede richting te zetten door cookies te vervangen door Federated Learning of Cohorts (FLoC), waarbij je niet langer als individu wordt geanalyseerd, maar als groep individuen met gelijke karakteristieken. Deze claim wordt echter neergesabeld door de elektronische burgerrechtenbeweging EFF.

Xiaomi – en vast ook anderen – gebruikt de verzamelde gegevens ook voor gedragsanalyse. De resultaten daarvan kun je natuurlijk weer gebruiken voor advertenties op maat, maar het zou me niet verbazen als ze in het thuisland ook worden gebruikt voor het in de gaten houden van de bevolking. En dat is nog veel enger dan wat advertenties.

Zojuist heb ik de browser van DuckDuckGo op mijn telefoon geïnstalleerd. DDG laat zich voorstaan op privacy-vriendelijkheid, maar hoe verdienen zijn dan geld? Door niet te adverteren op basis van persoonsgegevens, maar op basis van trefwoorden, zegt DDG zelf. Als je de zoekterm ‘auto’ intikt, krijg je advertenties over auto’s. Ik had ook Firefox als browser kunnen kiezen, van het non-profit bedrijf Mozilla, dat van donaties leeft. Maar de DDG-browser ken ik nog niet, dat maakt nieuwsgierig.

Wat doe jij vandaag om je privacy beter te beschermen?

 

En in de grote boze buitenwereld …

• liggen de gegevens van miljoenen Nederlandse autobezitters op straat.
• keert het hacktivisme terug.
• wordt deze ransomware gefopt door een gewijzigd wachtwoord.
• is dit een handig model om met gebruikers te praten over de volwassenheid van authenticatie.
• moet je de kracht van rancuneuze (ex)medewerkers nooit onderschatten.
• moderniseer je een SOC met data.
• zitten je rijbewijs en autosleutel straks in je telefoon.
• crasht de chip in je ID-kaart als je de inlogfunctie via DigiD activeert.
• heeft een Britse inlichtingendienst een erg moeilijke puzzel gemaakt.
• moet je een datalek nooit stilhouden.
• kan ook een Zoom-uitnodiging een phishingmail zijn.