 |
| Afbeelding via Pixabay |
Nee,
deze week stond ik niet alweer een presentatie te geven. Deze week nam ik een
warm bad in de presentaties van anderen, tijdens de door gepassioneerde
collega’s georganiseerde Liefde voor je VAKweek. Drie dagen lang waren er
verhalen en workshops van en door voornamelijk collega’s. En een klein aantal
externe sprekers (plus de geweldige Lucas de Man als gastheer).
In
het programma trok één externe spreker meteen mijn aandacht: prof. dr. Paul
Iske, CFO (Chief Failure Officer, “directeur Mislukkingen”) van het Instituut
voor Briljante Mislukkingen (IvBM). Ik was benieuwd wat dat zou kunnen zijn,
een briljante mislukking. En ik verwachtte de nodige humor. Die was er wel
degelijk, maar de boodschap van Iske was bloedserieus: sommige dingen lopen nu
eenmaal anders dan bedoeld, terwijl de mensen die er vol overgave aan werken
niets te verwijten valt. En daar valt veel van te leren. Mislukkingen zijn
normaal, leert Iske ons.
Onze
directie heeft live on stage als twintigste organisatie de Universele
Verklaring van het Recht Briljant te Mislukken ondertekend. Die verklaring kent
vijf artikelen, waarvan de beide eerste de goede naam, psychologische
veiligheid en het recht op persoonlijke evolutie regelen. De volgende twee
geven je het recht op proberen en op vergeving, relativering en lering als een
poging om iets te bewerkstelligen mocht mislukken. Het laatste artikel geeft
vorm aan het universele van de verklaring: iedereen mag briljant mislukken,
ongeacht wie en wat je bent. De verklaring definieert een briljante mislukking
als “een poging om waarde te creëren, waarbij geen vermijdbare of verwijtbare
fouten zijn gemaakt en desondanks het oorspronkelijk gewenste resultaat niet is
behaald: er is geleerd en de leerervaringen worden gedeeld”. Doel van de
verklaring is om “de waardering voor deze rechten en vrijheden te bevorderen,
en door vooruitstrevende maatregelen deze rechten algemeen en daadwerkelijk te
doen erkennen en toepassen”.
Het
leek zo’n briljant idee, maar om de een of andere reden is het toch mislukt. Het
IvBM geeft ons zestien handvatten om van onze fouten te leren, de zogenaamde
archetypen (“universele lessen, patronen of leermomenten”). Ik noem er een paar. Als je te maken hebt met
‘de gloeilamp’, dan ben je aan het experimenteren, en werk je via trial &
error naar de oplossing toe, net als bij het maken van de allereerste levensvatbare gloeilamp.
Bij “de bananenschil” heb je te maken met ongelukken, die in een klein hoekje
zitten. Zoals bij de magnetrons van AEG, die na een update dachten dat ze een
stoomoven waren. En bij “de lege plek aan tafel” heb je niet alle relevante partijen
bij je project betrokken. Dat gebeurde bij de zingende weg in Friesland, waar
een ribbelpatroon op het wegdek ervoor moest zorgen dat automobilisten zich aan
de maximum snelheid hielden, door als beloning het Friese volkslied te laten
weerklinken. Hier was men vergeten dat omwonenden dit misschien een minder goed
idee zouden vinden.
Na
zo’n presentatie ga je je vanzelf afvragen of je in je eigen omgevingen ook
briljante mislukkingen ziet. Ik kan – om, eh, veiligheidsredenen – bevestigen
noch ontkennen dat ik ze in mijn dagelijkse werk tegenkom. Ik kan het wel
dichter bij mezelf zoeken, en dat is best spannend. Vooral om erover te
schrijven. Maar vooruit, we hebben die verklaring getekend, er kan mij dus
niets overkomen.
De
Security (b)log bestaat inmiddels dertien jaar; binnenkort verschijnt de
vijfhonderdste aflevering. In alle bescheidenheid mag ik stellen dat het een
succes is, en het management deelt die mening. Cijfers, commentaren en spontane
schouderklopjes bij de koffieautomaat onderbouwen dat. In 2016 vonden we dat
het zonde was om al dit moois voor onszelf te houden en ging de blog extern (op
Blogspot en LinkedIn). Bovendien
is er sinds twee jaar is er ook een Engelstalige
versie – we hebben steeds meer niet-Nederlandstalige collega’s
en bovendien mag de hele wereld meegenieten, nietwaar? Als ik op de cijfers van
Google Analytics en LinkedIn mag afgaan, dan blijft het bereik van de externe
publicaties zwaar achter bij de interne versie. Daar moet ik bij vertellen dat
die cijfers wat lastig te interpreteren zijn: op Blogspot (een dienst van
Google) zie ik soms onwaarschijnlijke aantallen lezers uit verre landen, en
LinkedIn geeft cijfers voor ‘impressies’ en ‘weergaven’ die ver uit elkaar
liggen. Een handjevol vaste lezers steekt daar iedere week een duim op
(bedankt!), aangevuld met een wisselend maar bescheiden publiek. Nou ben ik
zelf ook niet iemand die bij alles z’n waardering uit, maar als je aan de
ontvangende kant staat, dan is het toch wel prettig om enige feedback te
krijgen. Maar alleen als je het stuk ook echt goed vindt hè.
Op de
leeromgeving van het IvBM, BriMis, kun
je je eigen project toetsen aan de archetypen. Als ik mijn externe blog daar
doorheen haal, dan komen er drie bovendrijven. Als eerste ‘de
rechterhersenhelft’: “Sommige mensen zijn onvoorspelbaar en/of niet consequent
in hun reacties en beslissingen en dat introduceert een extra graad van
onzekerheid.” Dat zijn de stille lezers. De tweede, ‘de huid van de beer’, geeft
onder andere aan dat je aanpak ook in andere omstandigheden moet werken. Dat
slaat op de externe publicatie. En ten slotte is daar ‘de junk’: “het
niet-kunnen-of-willen-stoppensyndroom”. Dat ben ik. En misschien heb ik ook nog
te maken met ‘de lege plek aan tafel’, want ik heb amper zicht op het externe
publiek. Bovendien bestaat dat publiek waarschijnlijk voornamelijk uit vakgenoten,
terwijl mijn eigenlijke doelgroep ‘de gewone mens’ is. Help mij vooruit, beste
lezer, door mij feedback te geven én door mensen in je omgeving op de Security
(b)log te attenderen. Alvast bedankt!
De komende
twee weken verschijnt er geen Security (b)log.
En in de grote boze buitenwereld …
- omschrijft hier iemand passkeys als briljante mislukking.
- hoef je in Windows 11 niet per se een Microsoft-account te gebruiken.
- speelt een ransomware-bende voor de lol ook met de straatlantaarns van de aangevallen gemeente.
- is er nu ook eenvoudige, goedkope ransomware op de markt, gericht op MKB-slachtoffers.
- kunnen apps waarmee je je locatie met anderen deelt natuurlijk ook een fout bevatten.
- lezen we de laatste tijd wekelijks wel iets over acties van statelijke actoren.
- richten die statelijke actoren zich steeds vaker op edge-tools.
- konden de Chinezen vijf jaar lang rondneuzen bij Volkswagen.
- hoor je met deze tool als je computer gegevens naar Google stuurt.
