Het is verdomd moeilijk om geen mening over corona te hebben. In de
media (al dan niet social) komen talloze artikelen langs over onderzoeken,
vergelijkingen met andere landen en goedbedoelde tips. Ik beperk me tot het
lezen van de feitenverslagen, want als je al die andere stukken ook leest, dan
moet je daar vervolgens ook zelf een mening over hebben: mee eens, niet mee
eens, wat een onzin, dat zouden meer mensen moeten doen of laten, enzovoorts.
Als ik dat allemaal niet lees, dan hoef ik er ook geen mening over te hebben en
dat geeft rust. Aan die mening heb je sowieso niets. Als ik zou vinden dat
Nederland veel meer mensen zou moeten testen, dan zou dat geen enkel gevolg
hebben. Ik bespaar me de moeite.
Zoals Nederland ten tijde van grote voetbalevenementen miljoenen
bondscoaches heeft, zo lijkt het nu miljoenen virologen te hebben. Veel mensen
geven hun eigen draai aan stukjes informatie of verzinnen een voor zichzelf
acceptabele smoes. “Ja, het is inderdaad erg druk op de markt, maar ja, ik woon
om de hoek.” Er zijn ook mensen die simpelweg niet geloven in corona, zoals de
Braziliaanse president Bolsonaro. Alsof er iets te geloven valt! Ook president
Trump sloot aanvankelijk zijn ogen voor de pandemie. Naar verluidt werd hij pas
een beetje enthousiast toen adviseurs hem influisterden dat hij de geschiedenis
kon ingaan als wartime president als
hij daadkrachtig zou optreden. Diezelfde geschiedenis zal ons leren of dat
voldoende is.
Gisteravond zag ik een stukje van een documentaire die Michael Palin
maakte in Noord-Korea. Hij sprak daar bij de grens met het zuiden met een legerofficier.
Die man meldde vol overtuiging dat zijn land destijds de Koreaoorlog heeft
gewonnen. Dat is hem zo geleerd en dan is dat zo, klaar. Toen Palin hem
voorzichtig vertelde dat we in het Westen denken dat ‘wij’ die oorlog min of
meer hebben gewonnen, verstrakte de militair – dit paste niet in zijn
denkwereld. Of zoals een jonge vrouw in dezelfde reportage het verwoordde:
“Kritiek hebben op onze leiders is kritiek hebben op jezelf.” In feite bestaat
het woord ‘kritiek’ in dat land helemaal niet.
Waarom is het voor ons, in de vrije wereld, soms zo moeilijk om te
vertrouwen op deskundigen? Is dat een bijproduct van onze democratie? Oei, nou
moet ik zelf opletten dat ik niet ga filosoferen over iets waar ik geen
verstand van heb. Dit vraagstuk laat ik dan ook graag over aan psychologen en
historici. Er zijn vast al hele boekenkasten over volgeschreven.
Veel mensen hebben niet bewust een mening over informatiebeveiliging,
maar hanteren die onbewust wel. Als je bijvoorbeeld achteloos een pop-up
wegklikt, dan zeg je daarmee: wat daar staat is niet belangrijk, of je weet uit
ervaring dat die teksten soms onbegrijpelijk zijn. Of je weet best dat iets
‘eigenlijk’ niet mag, maar je doet het toch.
Soms hebben mensen wél bewust een mening over beveiliging. Die mening
kan, net als bij corona, afwijken van wat de experts zeggen. Je kunt van mening
zijn dat een wachtwoord van zes posities goed genoeg is, terwijl experts met
cijfers kunnen aantonen hoe razendsnel zo’n kort wachtwoord kan worden
gekraakt. Feiten veranderen niet doordat iemand een andere mening heeft.
Dezer dagen wordt mijn advies vaker gevraagd dan anders. Soms put ik bij
de beantwoording uit vakkennis en soms heb ik een mening. Maar die mening is dan
wel afkomstig van een professional, gebaseerd op kennis en ervaring met zowel
de materie als de organisatie. En als ik het een keertje niet weet, dan zeg ik
dat gewoon – ook dat is een kenmerk van professionaliteit. Samen komen we er altijd
wel uit.
Mijn tip in deze moeilijke tijden: heb vertrouwen in de experts en haal
je informatie alleen uit officiële bronnen. Negeer mensen die ongefundeerd iets
roepen. Op social media schijnt een bericht rond te gaan dat het drinken van
bleekwater je tegen corona beschermt. Als je zoiets doorstuurt en daarbij
schouderophalend zegt dat jij het ook maar doorgestuurd kreeg, dan ben je
medeplichtig aan het verspreiden van
desinformatie.
Negeer desnoods zelfs je eigen mening, of onderdruk de neiging om er
over alles eentje te moeten hebben.
En in de grote boze buitenwereld …
… moet je je slimme speaker misschien maar even uitzetten als je thuis werkt.
Want eigenlijk is het een slimme microfoon hè.
... buiten cybercriminelen de coronacrisis schaamteloos uit.
... stuurt de iOS-app van videovergaderdienst Zoom gegevens naar
Facebook, zelfs als de gebruiker daar helemaal geen account heeft. En zonder de
gebruiker daarover in te lichten.
... heeft het Britse ministerie van Defensie ook zo zijn bedenkingen bij
Zoom.
... kunnen soldaten uit datzelfde land hun orders nu ook via WhatsApp
ontvangen. Ja, echt.
... heeft de staat Kentucky een Coronavirus Fraud Task Force in het leven
geroepen.
... zie je hier een voorbeeld van een zero-day exploit: een
kwetsbaarheid in een systeem waar nog geen patch voor is en die wel reeds wordt
uitgebuit.
... is deze rubriek wat korter dan anders, vanwege coronadrukte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten