“Guten Appetit!”, wensen Duitstaligen elkaar als ze gaan eten. Appetit vertaalt zich in ‘eetlust’, ze
wensen elkaar dus een goede eetlust toe (opdat de bordjes straks leeg mogen
zijn).
Vakbroeders, die zich net als ik regelmatig met risicoanalyses
bezighouden, snappen waarschijnlijk al dat ik het hier ga hebben over risk appetite. Dat heeft niks met eten
te maken, maar is een maat voor hoeveel ‘trek’ een organisatie in risico’s
heeft. In goed Nederlands heet dat ‘risicobereidheid’. Hoeveel risico ben je
bereid te nemen?
Misschien denk je dat een organisatie per definitie een lage
risicobereidheid heeft of hoort te hebben. Toch is dat niet zo. Het hangt er
sterk van af in welke business je zit. Een organisatie met veel
privacygevoelige gegevens en de onderzoeksafdeling van een hightechbedrijf zijn
doorgaans risicomijdend, wat betekent dat ze maar weinig risico willen nemen en
dus veel (vaak kostbare) preventieve maatregelen treffen om zich ertegen te
beschermen (ook wel mitigerende maatregelen genoemd). De verkoopafdeling van
datzelfde hightechbedrijf kan er echter een heel andere risicobereidheid op
nahouden. Denk bijvoorbeeld aan een bedrijf dat mobieltjes maakt. Die
apparaatjes hebben een vrij korte time to
market – er komen om de haverklap nieuwe modellen uit om de hongerige
klandizie ter wille te zijn. Men kiest er dan voor om veel risico’s niet af te dekken,
omdat dat teveel tijd en geld kost.
En dan is er nog de neutrale risicobereidheid, waarbij vooral wordt
gewerkt met signalerende en correctieve maatregelen en waarbij de kosten en de
baten ongeveer gelijk opgaan. Deze strategie zou je kunnen toepassen in een
organisatie waar het niet heel erg is als de beschikbaarheid, integriteit of
vertrouwelijkheid van gegevens geschaad wordt, maar waar je de boel achteraf
wel moet kunnen rechtbreien. Ik zou me kunnen voorstellen dat het voor een
schroevenfabriek niet zo heel erg is als er tijdelijk iets mis is met de
administratie van geproduceerde schroeven, en dat daar dan ook niet massief
wordt ingezet op preventieve maatregelen. Als de administratie aan het einde
van de maand maar weer klopt.
Ik hintte er al naar: het is natuurlijk een kwestie van geld. Preventief
is duur en een deel van die kostbare maatregelen zal nooit tot inzet komen
(wanneer heb jij voor het laatst je airbag gebruikt?), waardoor een
risico-eigenaar ervoor kan kiezen om het risico te accepteren. Niets doen is
goedkoop (en gemakkelijk), maar kan je duur komen te staan. Belangrijk is dat
er een weloverwogen keuze wordt gemaakt door de functionaris die daartoe
bevoegd is. In grote organisaties kan het nog wel eens moeilijk zijn om die
risico-eigenaar te vinden. Is het een teammanager? Een afdelingshoofd? De
directeur? De business? Het is niet alleen een kwestie van hiërarchie, maar ook
van functioneel op de juiste plek zitten. Je wilt niet dat “zomaar iedereen”
risico’s kan accepteren, maar je wilt ook niet dat risico’s worden geaccepteerd
door iemand die te ver van de materie af staat.
Risk
appetite kun je visualiseren in een heatmap.
Dat is een grafiek met langs de ene as de kans op een gebeurtenis en langs de
andere as de impact/schade die het optreden van die gebeurtenis veroorzaakt. In
het voorbeeld hiernaast is gekozen voor een bepaalde toedeling. Door met de
kleuren te schuiven, verandert de risk appetite. Ga er gerust van uit dat
risico’s die rood scoren worden aangepakt en dat met alle andere niets gebeurt.
Dus hoe groter het rode gebied, hoe lager de risicobereidheid. En hoe minder
rood, hoe meer durf.
Risicobereidheid speelt niet alleen in organisaties. Ook in je privéleven
heb je ermee te maken. Ikzelf ben van nature risicomijdend, en dat botst soms
als je een tienerzoon hebt die freerunning
een leuk tijdverdrijf vindt. Gelukkig doet hij (nog) niet de heftige dingen die
hij me soms op Youtube laat zien en waarbij ik het gevaar meteen aan mijn water
voel. Toen hij jonger was, voelde ik mij de risico-eigenaar en verbood ik
menige geplande actie. Naarmate hij ouder wordt, verschuift het
risico-eigenaarschap naar hemzelf en vraagt hij bij twijfel om advies.
Risk appetite, ook goed voor thuis. Eet smakelijk.
In verband met vakantie verschijnt er volgende week geen Security (b)log.
En in de grote boze buitenwereld …
… komt er heel wat kijken bij het beveiligen van de ICT van de
Belastingdienst.
... moet je bij Starbucks een valse naam opgeven.
... kan een hacker relatief eenvoudig een schip tot zinken brengen.
... kun je je verzekeren tegen AVG-boetes.
... hebben we nu naast cyberspace security ook space cybersecurity.
... laat ook een iPhone zich vergrendelen op één app, bijvoorbeeld als
je je kind een spelletje wilt laten spelen.
... valt er het nodige te verbeteren aan de configuratie van Office 365.
... blijken sommige IoT-devices zomaar een microfoon te bevatten.
... hebben phishers weer een nieuw technisch trucje ontdekt.
... gaat de strijd tegen ransomware gestaag door.
... laten wachtwoordmanagers de door hen beheerde wachtwoorden achter in
het computergeheugen. De producenten verdedigen dit min of meer.
... zijn we nog niet af van Spectre.
... legt de politie voor de zekerheid nog eens even uit wat hacken is.
... kun je flink verdienen aan Europese programmeerfouten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten