Afbeelding via Unsplash |
In het Achtuurjournaal zeiden ze het er niet bij, maar dat die reportage aan de vooravond van Valentijnsdag werd uitgezonden, kon bijna geen toeval zijn. Het ging namelijk over een man die via een datingapp leuk contact had met ene Julia. Zou dit dan eindelijk de ware voor hem zijn?
Ze
kletsten een tijdje gezellig, en na een paar dagen schreef Julia: “Raad eens
wat ik net aan het doen was!” En ze stuurde een screenshot mee van een
indrukwekkende grafiek, die toonde dat ze zojuist veel geld had verdiend met de
handel in cryptovaluta. En ze was best bereid om aan onze anonieme gelukszoeker
uit te leggen hoe dat werkte. Hij kreeg een link naar een handelsapp. Wat hij
niet wist, was dat hij in de val van oplichters was gelopen. Via die app werd
er namelijk helemaal niks verhandeld. Zijn hele inleg – eerst duizend euro, dan
tienduizend, in totaal anderhalve ton – verdween linea recta in criminele
zakken. Toen het geboefte in de gaten had dat er niks meer te halen was, beëindigde
Julia de ontluikende romance abrupt. Onze Romeo kwam in een moeilijke tijd
terecht, waarin hij het vertrouwen in iedereen – zichzelf incluis –
kwijtraakte.
In
veel presentaties die ik geef, zit een tegeltjeswijsheid: als iets te mooi
lijkt om waar te zijn, dan is het dat meestal ook. Het begon ooit met die
Nigeriaanse prins, die uitgerekend jou een mailtje stuurde waarin hij je gouden
bergen in het vooruitzicht stelde als je hem zou helpen om een groot bedrag
vrij te spelen. Juristen uit verre landen, die je vertelden dat een forse
erfenis op je stond te wachten, waren daar een variant op. De enige
gelegenheid, waarbij ik zo’n mededeling geloof, is als het op een kanskaart in
Monopoly staat. Maar de scams worden steeds gewiekster en de criminelen steken
er meer tijd en moeite in om de buit binnen te halen. Waar die prins nog met
hagel op grote groepen tegelijk schoot, in de hoop dat er misschien een paar
man in zouden trappen, daar wordt nu geïnvesteerd in een goede relatie met het
individuele slachtoffer.
Het
Journaal liet ook zien waar al die ellende vandaan komt. Niet meer in hoofdzaak
uit Nigeria en omstreken, maar uit Zuidoost-Azië. Van daaruit opereren zo’n
dertig scamcentra; dat zijn flatgebouwen vol met Julia’s, die samen al zo’n 75
miljard dollar hebben verdiend aan mensen die te goedgelovig waren. Veel van
die rond de driehonderdduizend Julia’s doen dat werk trouwens onvrijwillig. Ze
zijn er door mensenhandelaren onder valse voorwendselen heen gelokt. Ze leven
in gevangenschap en als ze hun werk niet goed doen krijgen ze lijfstraffen.
In de
blog van vorige week stond een link naar een artikel waarin werd verteld dat
Thailand de internet- en elektriciteitsverbindingen naar de grensregio met
Myanmar had afgesneden, in een poging de scamcentra lam te leggen. Dat laat
zien hoe machteloos je in feite bent in de strijd tegen criminelen die opereren
vanuit een land dat hen geen strobreed in de weg legt. Het artikel zei niets
over de mate waarin die scamcentra afhankelijk waren van de Thaise
voorzieningen, maar inmiddels zullen ze wel een manier hebben gevonden om
verder te werken. Dat geldt waarschijnlijk niet voor onschuldige burgers en
bedrijven in de grensregio, die ook door deze goedbedoelde maatregel zijn
getroffen.
Cybercrime
in deze vorm is alleen mogelijk dankzij technologie die nooit met dit doel is
bedacht. Met behulp van vertaaldiensten zoals Google Translate kon Julia in
keurig Nederlands met haar slachtoffer chatten. Ook kunstmatige intelligentie
wordt steeds vaker ten kwade aangewend. Ik maak maar weer eens de vergelijking
met dynamiet: toen Alfred Nobel het in de 19e eeuw uitvond, had hij
niet voorzien dat het zou worden gebruikt om bankkluizen en soldaten op te
blazen. En zo zijn ook datingapps niet opgezet als platform voor misdaad met
een romantische aanloop.
Als
de misdaad niet wordt aangepakt, dan moeten haar potentiële slachtoffers
weerbaar worden gemaakt. Anders dan bij een straatoverval heb je bij dergelijke
oplichtingspraktijken namelijk wél een kans om de dans te ontspringen.
Eigenlijk is het best simpel: als een pril contact opeens over geld gaat, dan
is het oppassen geblazen. Zet je roze bril af en kijk door een vergrootglas
naar wat er gebeurt. Bespreek je twijfels met iemand die je al jarenlang
vertrouwt; niet met Julia, want zij weet allerlei manieren om je gerust te
stellen. Zeg gewoon resoluut dat je niet geïnteresseerd bent. Je gebruikt die
datingapp om liefde te vinden, niet om rijk te worden.
Print
desnoods die tegeltjeswijsheid uit en hang haar boven je beeldscherm op.
En in de grote boze buitenwereld …
- willen de Britten een achterdeurtje in de encryptie van iCloud-backups.
- heeft de overheid de Informatieset quantumveilige cryptografie gepubliceerd.
- infiltreerden Noord-Koreaanse IT’ers via laptop-farms in Amerikaanse bedrijven.
- verspreiden overheden graag spyware.
- zijn veel AI-vriendjes en -therapeuten schadelijk voor het welzijn van de argeloze gebruiker.
- moeten AI-chatbots beter leren om ‘nee’ te zeggen.
- hebben ook niet-menselijke gebruikers een levenscyclus.
- lijdt de Amerikaanse cybersecurity onder de ambtelijke zuivering van de nieuwe regering.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten