vrijdag 31 mei 2024

Blijven oefenen, Donald!

 

Afbeelding via Pixabay

De blog van twee weken geleden, over Willie Wortel, leverde een vraag op van een trouwe lezeres: ik heb de handleiding van mijn nieuwe auto gedownload maar ik begrijp nog lang niet waar alle knopjes en lampjes voor zijn. Ben ik dan meer een Willie Wortel of toch een Donald Duck? Genie of kluns?

Een interessante vraag. In mijn betoog gaf ik aan dat het vanuit beveiligingsoptiek uiterst prettig is als handleidingen worden gelezen. Dat geldt voor een auto natuurlijk ook: als je niet weet hoe je licht moet aandoen, dan begint het zo rond de schemering gevaarlijk te worden. En als het rode lampje van het motormanagement aan gaat, dan is het handig om te weten dat je niet nog even naar huis moet doorrijden. Maar er zijn natuurlijk ook minder belangrijke knopjes en lampjes. Bovendien is het best lastig om dat soort dingen allemaal uit een boekje te leren. Je mist dan de look and feel van het dashboard.

Hoe complexer de machine, hoe moeilijker dat wordt. Mijn zoon volgt momenteel een pilotenopleiding. Voordat hij de lucht in mocht, kreeg hij eerst een paar maanden theorieles. Daar leer je dan bijvoorbeeld wat er gebeurt als je aan je stuur draait of trekt: op de ene vleugel gaat een klep omhoog, op de andere omlaag, je staartvlak doet iets en je hoogteroer bemoeit zich er misschien ook nog mee. Als je zoiets uit een boek moet leren, dan is dat lastig omdat je het instrumentarium niet voor je ziet en de gevolgen van je handelingen niet ervaart. In de theorie-examens moet de student aantonen dat hij weet hoe zo’n vliegmachine werkt. Alsof je voor je eerste autorijles moet kunnen uitleggen dat het linker- en het rechterwiel synchroon bewegen als je aan het stuur draait, maar dat de draaisnelheden van de linker en rechter wielen verschillen.

Een  belangrijk leerprincipe is dan ook training on the job: ergens mee leren omgaan terwijl je het doet. Autorijlessen werken zo, en aanstormende piloten gaan gelukkig ook echt de lucht in, bijvoorbeeld om aan den lijve te ondervinden wat er gebeurt als je te langzaam vliegt (dan valt het vliegtuig naar beneden) en natuurlijk vooral om te leren wat je dan moet doen. Om diezelfde reden heb ik ooit een antislipcursus gedaan; ergens lezen wat je moet doen als je auto in een slip raakt is toch heel iets anders dan het meemaken en voelen. Ik herinner me een oefening waarbij een bewegende plaat in de grond de achterkant van de auto een zwiep gaf, waardoor de auto uit koers raakte. Vooraf was uitgelegd dat je dan vooral niet moet remmen. En wat doe je de eerste keer? Je remt. Waardoor de auto gaat rondtollen. Na deze ervaring weet je wat je te wachten staat en kun je veel rationeler met de situatie omgaan: inderdaad niet remmen, maar wel gas los, koppeling intrappen en de juiste kant op sturen.

Ook informatiebeveiliging moet je oefenen. Een phishingmailtje of -sms’je leer je nu eenmaal gemakkelijker herkennen als je er een paar hebt gezien, met de hints erbij waaraan je het bericht had kunnen ontmaskeren. Maar zou je ook zoiets groots en ingrijpends als een ransomware-aanval moeten oefenen? Jazeker! Daarvoor hoef je natuurlijk geen echte besmetting te organiseren; je kunt een scenario uitschrijven en dat, met de juiste mensen, aan een tafel uitspelen. Onze collega’s van business continuity management hebben al vaak soortgelijke oefeningen georganiseerd, waardoor crisismanagers en andere betrokkenen in de praktijk hebben geleerd wat ze in zo’n situatie moeten doen.

Ben ik meer een Willie of meer een Donald, vroeg Angela zich af. Ik antwoordde dat de meesten van ons een Winald of een Dollie zijn: je bent hopelijk niet zo klunzig als Donald Duck en waarschijnlijk niet zo geniaal als Willie Wortel, maar iets daartussenin. Omdat je als Winald of Dollie nu eenmaal niet alles in één keer kunt overzien, is het belangrijk dat je beseft dat je moet prioriteren: in de auto is het belangrijker om te weten hoe je de stads-, dim- en mistverlichting bedient dan dat je weet hoe je een van die lampjes moet vervangen. Dat heb ik overigens afgelopen weekend gedaan en ik kan melden dat je daarvoor toch bijna een Willie moet zijn. Maar doorgaans ben ik dus een Winald. En jij, beste Angela, gaat waarschijnlijk als een Dollie door het leven. Maar wees gerust: oefening baart kunst.

 

En in de grote boze buitenwereld …

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten