vrijdag 22 september 2023

Mr. Bean wil eruit

 

Afbeelding via Wikipedia

Groot-Brittannië heeft  enkele geweldige komieken voortgebracht, en Rowan Atkinson is er daar onbetwist een van – vooral in de rol van Mr. Bean, uit de jaren negentig van de vorige eeuw. Deze zwijgzame, sluwe stuntelaar werkt nog steeds op mijn lachspieren.

Zoals in dit filmpje, waarin hij het tarief van de parkeergarage wat al te gortig vindt en allerlei manieren bedenkt om gratis langs de slagboom te komen. Ga nu eerst maar dat filmpje kijken – hierna volgen spoilers.

Om de garage gratis te kunnen verlaten, moet de slagboom omhoog. Dat gebeurt doorgaans als een auto in- of uitrijdt. Mr. Bean wacht dan ook als een roofdier op het geëigende moment en slaat uiteindelijk succesvol toe met zijn Mini. Voor mijn verdere verhaal is het een beetje jammer dat hij niet achter een andere auto aan naar buiten rijdt, maar via de inrit ervandoor gaat, daarbij de auto (nou ja, auto) die naar binnen wil, in z’n achteruit dwingend.

Het Engelse woord tailgating betekent dat je gevaarlijk dicht achter een andere auto aanrijdt: bumperkleven in goed Nederlands. Daarnaast kennen ze in Noord-Amerika ook nog tailgating parties: feestjes waarbij mensen zich al barbecueënd en drinkend verzamelen bij de open achterklep (tailgate) van hun auto’s. Maar dat zijn natuurlijk niet de betekenissen waar ik het hier over wil hebben.

In de beveiliging hebben we de term tailgating geadopteerd voor het onbevoegd achter iemand aan een beveiligde zone betreden, waarbij je dus meelift op de toegangsrechten van die persoon. Neem bijvoorbeeld rokers, die samenscholen bij de achteringang van hun bedrijf. Als ze uitgedampt zijn, gaan ze weer naar binnen. Net op dat moment komt iemand aanlopen die doet alsof hij daar ook thuishoort, en dan is de kans groot dat ze de deur voor hem open houden, vooral als hij ook nog een grote doos meesjouwt en dus z’n handen vol heeft. We noemen dit ook wel piggybacking.

Ik ken niet al onze kantoren, maar daar waar ik wel over de vloer ben geweest, waren overal poortjes geïnstalleerd om onbevoegden tegen te houden. Je opent ze met je pasje en ze sluiten zich vrij snel achter je. Bijna onmogelijk om onopvallend met iemand mee naar binnen te glippen. En het poortje voor iemand openhouden – zou je al op dat idee komen – is ook niet echt een optie. Wel herinnering ik mij een pand in Utrecht waar de poortjes maandenlang openstonden, als ik het goed heb onthouden omdat ze niet met onze toegangspasjes wilden samenwerken. Misschien waren het nog de poortjes van de vorige bewoner.

We hebben ook ingangen met draaideuren, ook wel tourniquets genoemd. Je biedt je pasje aan, stapt in de draaideur en die veegt je vervolgens zachtjes naar binnen. Eén persoon per keer; als je er met z’n tweeën in gaat, begint hij te piepen en draait hij andersom, zodat je weer buiten staat. Hoe weet die draaideur dan dat er twee mensen in staan? Door het gewicht. Bij ons gaat de anekdote rond dat ergens een tourniquet moest worden bijgesteld omdat een forse collega steeds werd uitgespuugd. En dan hoop ik maar dat dat bijstellen niet van buitenaf kan plaatsvinden door een paneeltje open te schroeven en een beetje aan een knop te draaien.

In een interne poll gaf maar liefst 78% van de deelnemers aan dat ze bekend zijn met de beveiligingsrisico’s van tailgating. Toch maar even voor dat resterende kwart, en voor degenen die niet meegestemd hebben: wat zijn die risico’s dan? Stel, je komt thuis aan, opent je voordeur en merkt dat een vreemde mee naar binnen wil. Dat vind je waarschijnlijk geen goed idee. En zo werkt het op het werk ook: je wilt principieel geen onbevoegde vreemden binnen hebben. Wat is hun doel? Stelen, hacken, informatie verzamelen, wie weet zelfs een aanslag plegen? (Ja sorry, ik word nu eenmaal betaald om doem te denken.)

Soms kun je zelf weinig tegen tailgating doen. Als ik op de fiets bij mijn kantoor aankom, dan opent het schuifhek zich als ik mijn pasje voor de kaartlezer houd. Als ik door het hek ben, dan duurt het nog best een hele poos voordat het zich weer sluit. Ik maak daar vaak genoeg zelf gebruik van door achter een collega aan naar binnen te fietsen. Pal buiten die poort staan ook vaak rokers; wie zegt me dat daar niet een keer iemand staat die er helemaal niet thuishoort? (Zijdelingse opmerking: kunnen jullie asjeblieft wat verder bij de poort vandaan gaan staan? Ik moet nu altijd mijn adem inhouden als ik voor de poort sta te wachten, omdat ik niet mee wil roken. Alvast bedankt!)

Gelukkig is onze fysieke beveiliging uit meerdere lagen opgebouwd. Het hek mag dan een relatief zwakke barrière zijn, maar daarmee ben je er nog niet. De genoemde poortjes, draaideuren en niet te vergeten receptionisten en beveiligers doen hun best om ongewenste personen buiten de deur te houden.

 

En in de grote boze buitenwereld …

Geen opmerkingen:

Een reactie posten