vrijdag 25 juni 2021

Tien jaar bloggen

Naar aanleiding van klachten van beheerders over het vollopen van servers is onderzoek gedaan naar de aanwezigheid van mp3-bestanden. Dat bleken er heel wat te zijn. Momenteel  wordt aan verzamelaars duidelijk gemaakt dat onze storage-faciliteiten niet zijn bedoeld voor het opslaan van dergelijke bestanden. En natuurlijk ook niet voor je fotocollectie.

Het bovenstaande is een passage uit de allereerste Security (b)log, die op 24 juni 2011 werd opgetekend. Die blog bestond toen nog uit drie korte stukjes over verschillende onderwerpen, en de volledige titel luidde: Security (b)log: wat is er deze week gebeurd? De vroege blogs gingen met name in op observaties op het werk; in latere jaren kwamen daar steeds vaker privébelevenissen bij. Ik heb er een sport van gemaakt om onderwerpen, die ogenschijnlijk niets met informatiebeveiliging te maken hebben, toch via een twist aan mijn vakgebied te koppelen. Ook op vakantie kan ik het niet laten om af en toe een aantekening te maken of zelfs even halt te houden voor een foto waar ik een blogonderwerp in zie. Mijn gezin is eraan gewend.

Er is nog een ander jubileumpje. Precies vijf jaar geleden verscheen de Security (b)log namelijk voor het eerst ook extern, nadat mijn directeur, die ter ere van het eerste lustrum van de blog op taart had getrakteerd, daar toestemming voor had gegeven. Die blog was een verhandeling over de gelijkenis tussen Don Quichot en de informatiebeveiliger, en de conclusie was dat wij veel meer lijken op zijn schildknaap, Sancho Panza. Kijk, dat vind ik nou leuk: onderzoek doen en dan tot een verrassende conclusie komen. Er zit overigens best vaak onderzoek achter een blog. Zelden zo uitgebreid als het lezen van een heel boek, maar toch: als ik het over een onderwerp ga hebben, dan wil ik beslagen ten ijs komen. Als blogger heb je weliswaar de nodige dichterlijke vrijheid, maar de feiten horen natuurlijk wel te kloppen. Als dat toch een keertje fout gaat, is er altijd wel een wakkere collega die me daarop wijst.

Af en toe doe ik lezersonderzoek. Dan kijk ik naar de lezersaantallen per blog en over welk onderwerp die ging. Een spreadsheet met een grafiek verklapt al snel welke onderwerpen populair zijn. De absolute topper, met ruim tweeduizend interne lezers, was “Kerstcadeau”, die op 18 december vorig jaar verscheen en over de aanschaf van een smartphone ging – meer precies over het updatebeleid dat erbij hoort. Grappig om in die grafiek te zien dat de op één na vaakst gelezen blog precies een week verscheen. Met ruim negentienhonderd lezers was “Wachtwoordsysteempje” een goede tweede. Het gemiddelde aantal interne lezers tussen begin 2019  en half mei dit jaar bedroeg 550. Externe cijfers liggen moeilijker. Ik publiceer de blog op LinkedIn en op Blogspot. Dat laatste is een platform van Google. Dat werkt lekker makkelijk, maar de getoonde statistieken zijn waardeloos. LinkedIn geeft wel duidelijke cijfers, maar een totaalbeeld van de externe blog heb ik dus niet. Wat wel duidelijk is, is dat er ruim meer interne dan externe lezers zijn. Topper op LinkedIn was een paar weken geleden “De vermomde bank”, die erover ging dat veel bedrijven eigenlijk een bank zijn, zonder dat ze dat zelf lijken te beseffen. Gisteren meldde De Nederlandsche Bank trouwens dat ze scherp op big tech-bedrijven letten die bancaire activiteiten ontplooien. Zouden ze bij DNB ook mijn blog lezen…? Overigens gebiedt de eerlijkheid me te vertellen dat ik bij die blog Brenno de Winter had getagt, op wiens uitspraak ik voortborduurde. De positieve reactie daarop van Brenno heeft veel extra lezer opgeleverd.

In de voorbije tien jaar heb ik 390 blogs geschreven. Meestal iedere week eentje, behalve in vakanties en in korte werkweken. En er was een korte periode waarin een teammanager mij vroeg om de frequentie te halveren, omdat er veel werk moest worden verzet. Dat was begrijpelijk, maar het schrijvershart bloedde. Gelukkig weet ik mij nu nog steeds gesteund door het management. Ze snappen maar al te goed dat dit soort stukjes een rol spelen bij het nadenken over security, en bovendien vinden ze het zelf leuk om te lezen. Het is trouwens ook leuk om ze te schrijven. Ik mag graag een beetje spelen met taal en hier kan ik me uitleven. Al dat geblog heeft ook invloed op de manier waarop ik ‘echte’ stukken schrijf; die worden er wat luchtiger, misschien zelfs menselijker van. In deze ambtelijke omgeving moet je dat voorzichtig doseren, maar hier en daar permitteer ik me een frivoliteit, die meestal ongeschonden door de reviews komt.

Blijven jullie lezen? Dan blijf ik schrijven. En suggesties voor onderwerpen zijn altijd welkom.

 

En in de grote boze buitenwereld …

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten