Security (b)log: Badmeester

We hebben al wekenlang het zwembad in de tuin staan. Het zwembad, dat is in ons geval een flinke lap zeil met een opblaasbare bovenrand waar je een paar uur lang water in laat lopen waardoor de zijwand van het gevaarte omhoogkomt en uiteindelijk een bak met Barbapapa-achtige consistentie vormt, met een diameter van drie meter en een inhoud van een kleine vier kuub (gevuld vóór de Grote Droogte).

Maar dan ben je er nog niet; het water is nog niet geschikt om in te badderen. Om te beginnen is het veel te koud, zo vers uit de kraan. Vanaf zo’n 26 graden is het warm genoeg om er even in te gaan; voor een langer verblijf moeten daar nog twee graden bij. Voor kinderen gelden overigens lagere normen, want die zitten toch niet stil. De zon zorgt ervoor dat de gewenste temperatuur – na een paar dagen – wordt bereikt. Als je zo’n zwembad grotendeels in de schaduw hebt staan, dan is het een uitdaging om het water voldoende warm te krijgen, weet ik van onze vorige tuin. Daar legden we zwarte (schone!) vuilniszakken op het water om zoveel mogelijk zonlicht in warmte om te zetten en uiteindelijk kochten we zelfs een elektrische verwarming die tergend langzaam haar steentje bijdroeg.

Dan begint het echte werk, waarbij ik onwillekeurig aan Mijn eerste scheikundedoos moet denken. Ik weet nog goed dat we bij aanschaf van het zwembad een pot chloortabletten kregen aangereikt, met daarbij een drijver waar ze in moesten. "Tweemaal per week één tablet”, luidde het voorschrift. Inmiddels ben ik deze eenvoudige aanwijzing ver voorbij. In de garage staan, naast de chloortabletten, potten met chloorshock, pH^-(“peehaa min”), pH⁺, TA^- en anti-alg. En, heel prominent: de tester. Want ook hier geldt: meten is weten. Het probleem daarbij is dat je als amateur niet weet wát je allemaal moet meten. Toen na een tijdje bleek dat chloor alleen niet kan voorkomen dat het water eerst troebel en dan groen wordt, ben ik eens wat gaan opzoeken. Al gauw wist ik dat chloor alleen goed werkt als de zuurgraad, de pH, de juiste waarde heeft. Dat kun je bijsturen met pH^- en pH⁺. Dat ging beter, maar langer dan een week of twee bleef het water toch niet goed.

Om het water te testen gebruikte ik twee buisjes waaraan je twee verschillende vloeistoffen moest toevoegen. De ene voor chloorgehalte, de andere voor zuurgraad. Toen die vloeistoffen op waren en de winkel ze ook niet meer had, kocht ik teststrips. Je weet wel, van die kunststof strips met vlakjes die verkleuren en daarmee verklappen hoe het ervoor staat. Dat leverde een flinke frons op: de vloeistofjes zeiden dat de pH te hoog was, de strips daarentegen zeiden dat die juist te laag was. Wat nu? We kozen de kant van de teststrips, want met het oude systeem bleef het water immers niet echt lang goed.

Die strips hadden nog een derde vlakje, dat de ‘totale alkaliteit’ meet. En die was op een gegeven moment niet goed. Maar ik had niks om die waarde te beïnvloeden. Maar weer eens gegoogeld en toen bleek dat je éérst de alkaliteit op orde moet hebben, dán de pH en tenslotte het chloorgehalte. Iets met fundament, muren en dak, in die volgorde. Ik had een pot TA^- nodig, zo bleek. Dat spul is best duur en je hebt er veel van nodig, maar alla, met dit weer is verkoeling in eigen tuin toch erg prettig.

Inmiddels doen we al zes weken met dit water. Ik meet iedere dag en iedere dag moet er wel iets uit een van de potten in het water. Het is moeilijk om voor alle drie de waardes in het midden uit te komen, vooral omdat de TA^-ook de pH verlaagt… Bovendien zijn er nog andere factoren die het water beïnvloeden, zoals zonlicht en wij mensen. Toen ik gisteren nieuwe spulletjes moest bestellen zag ik dat ze ook teststrips met maar liefst zes meetvlakken hebben. Omdat het wel leuk moet blijven en ik geen nieuw beroep ambieer, heb ik die maar niet besteld.

Meten, grenswaarden, bijsturen, externe factoren – soms lijkt met wel alsof ik met mijn werk bezig ben als ik thuis aan het badmeesteren ben. Hoewel, we meten eigenlijk nog heel weinig in de informatiebeveiliging. Ja, hoeveel virussen onze scanners deze maand onderschept hebben weten we wel, en ook hoe vaak iemand aan onze firewalls heeft gerammeld. Daaruit kun je echter alleen afleiden dat die middelen een goede investering waren, maar het heeft geen enkele voorspellende waarde. Terwijl je toch liefst op voorhand al zou willen bijsturen – voordat het water troebel wordt. Van de externe factoren die ons bedreigen hebben we een aardig beeld. Denk daarbij aan diverse actoren – van script kiddies via malware-makers tot cybercriminelen en statelijke actoren aan toe – maar ook aan zaken als brand en menselijke fouten. Je kunt deze dreigingen niet uitsluiten, maar je kunt je er wel tegen wapenen. Een risicoanalyse laat je zien waar je op moet focussen, welke chemicaliën je nodig hebt om het water helder te houden.

Binnenkort ga ik het zwembad preventief leegpompen, want we gaan op vakantie. Als je het water gedurende die paar weken aan zijn lot zou overlaten, dan zou je bij thuiskomst zien dat de algen een staatsgreep hebben gepleegd. Eenzelfde effect alsof je je virusscanner een paar weken niet hebt bijgewerkt maar wel de computer ingeschakeld aan het internet had hangen. Ik hoop dat het aan de andere kant van de vakantie nodig is om het zwembad opnieuw te vullen omdat we dan nog steeds lekker warm weer hebben. En dat het in de tussentijd voldoende heeft geregend om dat zonder gewetensnood te kunnen doen.

Dit is de laatste Security (b)log aan deze kant van de zomervakantie.