vrijdag 16 maart 2018

Privacy en het individu


Een poosje geleden las ik een citaat uit het boek De correcties van de Amerikaanse schrijver Jonathan Franzen: “Zonder privacy was het zinloos om een indivu te zijn” (eigen vertaling; originele tekst: “Without privacy there was no point in being an individual”). Ik heb dat citaat opgeslagen en een tijdje laten liggen. Het moest als het ware rijpen voordat ik er iets mee kon. Ik ken alleen die ene zin uit het boek, de context is mij onbekend. Wel weet ik inmiddels dat het boek helemaal niet over privacy gaat maar een ‘satirisch familidrama’ is (zegt Wikipedia).

Wat is een individu? Met woordenboek- en encyclopediedefinities als “een enkele persoon in het bijzonder” raak je niet de kern van hetgeen Franzen moet hebben bedoeld. Ik vermoed dat hij meer iets bedoelt als: “een persoon met al zijn karaktereigenschappen, gedragingen, geheimen, verlangens, verwachtingen, plannen, emoties, eigenaardigheden, medische en geestelijke gezondheidsperikelen, financiële omstandigheden, fantasiën, consumentengedragingen, seksuele voorkeuren, geloofsovertuigingen enzovoorts” (enige overlap is niet uitgesloten). Kortom: een mens zoals hij is en zoals hij in talloze administraties is vastgelegd met telkens slechts een deel van de genoemde elementen: in zijn ziekenhuisdossier zal zelden iets staan over zijn verlangens, terwijl die in zijn profiel bij een datingsite juist een prominente plaats innemen.

Privacy wordt gedefinieerd door de mate waarin je zelf de controle hebt over het bij anderen bekend zijn van de elementen die jou tot individu maken, vind ik (ik heb dat verder niet opgezocht want ik kan me wel voorstellen wat er gebeurt als je ‘privacy’ intikt bij Google: je krijgt heel veel over je heen, zeker zo vlak voordat de Algemene verordening gegevensbescherming volledig in werking treedt). Het betekent echter ook dat je ná het verstrekken van informatie aan een bepaalde partij controle houdt over die informatie – bijvoorbeeld door de afspraak dat die partij jouw informatie niet verder mag verspreiden en dat ze de informatie vernietigen als jij daarom vraagt.

Mensen die beweren dat ze niets te verbergen hebben, kennen zichzelf niet goed of hebben nog nooit goed hierover nagedacht. Lees bovenstaand lijstje van individu-definiërende elementen maar nog eens door. Is daar niet minstens één element bij waarvan je niet zou willen dat de krant erover zou schrijven? Of iets anders om over na te denken: momenteel waart een ranzig mailtje rond waarin ene Michael beweert dat hij met jouw gehackte webcam een filmpje van je heeft gemaakt terwijl je online naar porno zat te kijken en zelf ook niet stilzat. Als je niet binnen drie dagen vijfhonderd euro betaalt, dan zal hij dat filmpje naar al je contacten sturen. Dat gebeurt ook als je aangifte doet of het mailtje met anderen deelt. Ook al héb je niet eens een webcam, of er zit een stickertje overheen, je gaat je toch wat ongemakkelijk voelen van zo’n mailtje, waar of niet? Stel bijvoorbeeld dat iemand anders weet dat jij dat mailtje hebt ontvangen – wat zal die wel niet van jou denken? Het kan tot pijnlijke situaties leiden. Soms wil je zelfs iets verbergen wat helemaal niet waar is.

Als privacy niet bestond, dan zou individualiteit zinloos zijn, schreef Franzen. Het zou betekenen dat je geen controle hebt over de verspreiding van informatie over jou, dat al die elementen die jou tot individu maken voor iedereen – of in ieder geval voor degenen onder wiens gezag je valt, bijvoorbeeld de staat – vrij toegankelijk zijn. Daardoor wordt  individualiteit niet zozeer zinloos, maar iets wat geleidelijk aan uitdooft. Als je eigenschappen wilt verbergen maar dat kan niet, dan ga je die eigenschappen onderdrukken, zeker als je voor de gevolgen moet vrezen. Dat kan er op zijn beurt voor zorgen dat mensen erg op elkaar gaan lijken. Weg individu!

Ik draai Franzens citaat om: als je het belangrijk vindt om een individu te zijn, met alle elementen die die daarbij horen, dan is privacy voor jou belangrijk. Zo, nu weet je wat je van privacy vindt.

En in de grote boze buitenwereld …


... kunnen deze min of meer neutrale artikelen je helpen bij de keuze die je maakt bij het referendum over de Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten.

... zijn de tapstatistieken van de AIVD en de MIVD geplubliceerd.

... ontvangen honderden bedrijven gebruikersdata van PayPal.

... lekt zelfs de Autoriteit Persoonsgegevens wel eens persoonsgegevens.

... wil het Verbond van Verzekeraars een zwarte doos in elke auto.

... heeft de Vrije Universiteit diverse kwetsbaarheden gevonden in de software die de aanstaande verkiezingen gaat ondersteunen. En het is sowieso een rommeltje.

... vindt de Kiesraad ook dat de software moet worden vervangen, al vindt hij de conclusies van de VU wat ongenuanceerd.

... moet topmanagement zich druk maken over de veiligheid van mobiele apparaten.

... onderzoeken twee Noorse studenten de mogelijkheid om emoji’s te gebruiken voor authenticatiedoeleinden. Deze link leidt naar een korte enquête die hen moet helpen bij hun onderzoek.

... betekent de nieuwste Android-versie vooruitgang op het gebied van beveiliging en privacy.

... draaien veel Android-toestellen met verouderde beveiligingsupdates.

... gaat het goed met de ontwikkeling van SOC’s, maar nog niet overal.

... lees je tegenwoordig gewoon in de krant hoe je DDoS-aanvallen kunt afslaan.

... onthult het Team High Tech Crime van de Nederlandse politie hoe de spraakmakende overname van een marktplaats op het dark web in z’n werk ging.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten