vrijdag 9 mei 2025

Ontmoeting met sterren

Afbeelding via Pixabay

Ik heb sterren ontmoet. Bruce Schneier hield een toespraak, Adi Shamir en Whitfield Diffie zaten in een panel, Ron Rivest stond op een armlengte afstand en Dave Maasland zat naast me in de kroeg.

Je kent deze namen waarschijnlijk alleen als je een vakgenoot bent – alhoewel, Dave Maasland is nog wel eens op de Nederlandse tv te zien. Blijf hoe dan ook toch maar doorlezen, want ook zonder deze mensen te kennen kun je hier iets opsteken.

Ron Rivest en Adi Shamir zijn de ‘R’ en de ‘S’ in RSA. Die naam ken je wellicht van je tweefactorauthenticatie, de extra beveiligingsstap die je soms moet zetten om ergens in te loggen. RSA is tegenwoordig een bedrijf dat onder andere dit soort hulpmiddelen maakt, maar van oorsprong is RSA een cryptografisch algoritme dat belangrijk is voor de versleuteling van onze gegevensuitwisseling. De ‘A’ is trouwens van Len Adleman, maar die heb ik op deze conferentie – de RSA Conference! – niet gezien. Whitfield Diffie, die in hetzelfde panel zat als Adi Shamir, is bekend van een ander cryptografisch algoritme (Diffie-Hellman).

In dat panel gaven een aantal cryptografen hun kijk op de wereld. Shamir sneerde naar de bitcoin en zijn soortgenoten: de wereld zou beter af zijn zonder cryptovaluta. Diffie merkte op dat consumentenproducten kennelijk goed genoeg worden gevonden voor high security toepassingen – Signalgate, de affaire waaruit bleek dat hoge Amerikaanse functionarissen Signal gebruiken, lag nog vers in het geheugen. Overigens beaamde Diffie dat de beveiliging van Signal prima in elkaar zit. Verder besprak het panel de dreiging van quantum computing, die er in het kort op neerkomt dat de beveiliging, die onder andere RSA ons biedt, in de toekomst kan worden gekraakt. Bovendien stelen buitenlandse regimes nu al onze gegevens, om ze te zijner tijd door de quantumcomputer te halen. Daarom is het zaak om zo snel mogelijk vervangende crypto-algoritmes te ontwikkelen, maar dat is niet gemakkelijk. Diffie: “Het is alsof je in 1945 een algoritme moest ontwikkelen dat nu nog steeds werkt.” Shamir adviseerde, in lijn met een Europese aanbeveling, om voorlopig dubbele encryptie toe te passen.

Bruce Schneier is ook wereldberoemd in onze wereld. Hij verspreidt zijn gratis nieuwsbrief al jarenlang over de hele wereld en geeft daarin inzichten en meningen over nieuwe ontwikkelingen. Zijn toespraak ging over vertrouwen in kunstmatige intelligentie. Vertrouwen is een ingewikkeld begrip, betoogde hij, vooral als het gaat om vertrouwen in vreemden (‘social trust’). We dreigen AI als vriend te beschouwen, maar het is een dienst. Bovendien is het een dubbelagent: hij dient zowel jou als zijn aanbieder. Maar we hebben geen keuze; we moeten ons aan AI toevertrouwen. Het tijdperk van de agentic AI breekt aan: je hebt een persoonlijke assistent die dingen voor je regelt. De AI-agent heeft toegang tot je mail en je agenda en weet alles van je. Dat wil je ook, want daardoor kan hij je optimaal ondersteunen. Schneier gebruikte het reserveren van een tafel als voorbeeld. Vroeger belde je naar het restaurant, tegenwoordig reserveer je via hun website en straks laat je de AI-agent een restaurant zoeken en een reservering maken. Hij weet wat je lekker vindt en wanneer je kunt.

We hebben dus betrouwbare AI nodig. Integriteit zal volgens Schneier het belangrijkste probleem zijn, omdat de meeste aanvallen op AI te maken hebben met de juistheid van gegevens. Hij noemde als voorbeeld stickers die op lantaarnpalen worden geplakt om zelfrijdende auto’s te misleiden. Er is wetgeving nodig om tot betrouwbare AI te komen, maar huidige wetgeving (zoals de Europese AI Act) reguleert de AI zelf in plaats van de mensen achter de AI, en dat is volgens Schneier de foute weg. Hij bepleit een publiek AI-model met politieke verantwoordelijkheid, als tegenwicht voor corporate AI.

Informatiebeveiligers zijn ook maar mensen en daarom had de organisatie ook een aantal ‘echte’ sterren op het toneel gebracht. Zoals filmmaker Ron Howard (onder andere Apollo 13 en A beautiful mind (twee Oscars)), die werd geïnterviewd door zijn dochter en vakgenote. Of basketbal-legende Earvin “Magic” Johnson, die met zijn toegankelijkheid en een motiverend verhaal de zaal voor zich won. En ten slotte was daar nog acteur/zanger/komiek Jamie Foxx, die voor een komische afsluitende noot zorgde. Maar hij stak ons ook een hart onder de riem: “Wat jullie doen is misschien de belangrijkste job in de geschiedenis van de mensheid.” Community was volgens hem het toverwoord.

Daarna kon ik met mijn drie collega’s en 44 duizend andere conferentiegangers weer terug naar onze eigen tijdzone. We hebben er samen een interessante én leuke week van gemaakt. En de band tussen ons team en het SOC is er ook nog eens inniger door geworden. Dat heb je goed gedaan, JW.

 

En in de grote boze buitenwereld …

Geen opmerkingen:

Een reactie posten