vrijdag 23 augustus 2024

Alarm in het zwembad

 

Afbeelding via Pixabay

Vroeger verdronken er in Frankrijk jaarlijks 100 tot 150 kinderen. Een aanzienlijk deel van deze tragische ongevallen gebeurde in privézwembaden. Daarom kwam er in 2004 wetgeving, die veiligheidsmaatregelen voorschreef. Het aantal jaarlijkse verdrinkingen in privézwembaden liep hierdoor terug naar 20-50.

Franse privézwembaden moeten tegenwoordig een omheining, afdekking of alarmsysteem hebben. In de vakantie kregen wij met dat laatste te maken, dat bedoeld was om ouders te alarmeren als een kind in het water valt. De eigenares van het huis had ons uitgelegd hoe het werkte: het ene knopje op de afstandsbediening ingedrukt houden, dan het andere indrukken et voilà, het alarm stond uit en je kon zwemmen.

In het begin vergaten we wel eens om het alarm uit te zetten. Als je dan in het water sprong, werd je even later getrakteerd op luid gepiep. Dan moest snel iemand die afstandsbediening erbij pakken en op de knopjes drukken. Al gauw bleek dat dit niet goed werkte: pas na diverse pogingen zweeg het alarm. Het was onduidelijk waar dat door kwam. Op de afstandsbediening ging wel een lampje branden, dus kennelijk waren de batterijen nog goed. De knopjes waren zacht en voelden vaag aan, waardoor je de neiging had om steeds harder te drukken. Misschien was daardoor in de loop der jaren het printplaatje onder de knoppen beschadigd geraakt. Hoe dan ook, dit kon zo niet langer.

Gelukkig was er een alternatief. In de garage hing een magneetje, waarmee je even de alarmkast in het zwembad moest aanraken om het alarm uit te schakelen. Dat werkte feilloos en heeft ons voor heel wat gepiep behoed. Al ging het soms toch nog mis, want als een kwartier lang niemand in het zwembad was geweest, dan werd het alarm automatisch geactiveerd. Als je daar niet aan dacht bij de volgende verkoelende duik, dan had je alsnog prijs.

Wat ook niet echt hielp, waren de lampjes op het alarm. Het waren er twee: het ene rood, het andere groen. Als het groene lampje brandde, mocht je niet zwemmen, en bij rood wel. Vanuit het alarm geredeneerd snap ik het wel: als de beveiliging aan staat, is het zwembad beveiligd, en dus brandt het groene lampje. Alarm uit staat voor onveilig, dus rood. Maar vanuit de gebruiker gezien is dat niet handig, want die steekt doorgaans de weg over bij groen licht.

Nou was het niet zo dat bij een (vals) alarm meteen een bezorgde buurman op de stoep stond. Die woonde namelijk ruim buiten gehoorafstand. Maar hoe zou dit er in een dichter bebouwde omgeving aan toegaan? Dan zal vast niet bij het eerste piepje de hele buurt uitrukken met zwemringen en reddingshaken. Pas als het gepiep aanhoudt zal een licht geïrriteerde buurman wellicht een kijkje komen nemen. Maar is het dan niet al te laat?

En toch blijkt de wetgeving behoorlijk effectief te zijn. Ik denk dat een stevig hekwerk met kindveilige sluiting het beste werkt – preventieve maatregelen voorkómen ellende, terwijl detectieve maatregelen slechts signaleren dat er een (mogelijk) probleem is. Voorkomen is beter dan genezen; niet in het zwembad kunnen vallen is beter dan er half verzopen uit gevist moeten worden.

Ik kan hier nu een gewiekste link naar mijn vakgebied leggen, maar je snapt het zelf ook wel. Een phishingmailtje automatisch weggooien voordat het in je inbox belandt, veroorzaakt minder gedoe dan puin ruimen nadat je tóch op die link hebt geklikt. Toegang tot een malafide website blokkeren is effectiever dan moeten reageren op een malware-besmetting. Gegevens, die je eigenlijk toch niet nodig hebt, niet aan je klant vragen, is sympathieker dan aan je klant te moeten melden dat die gegevens zijn uitgelekt – ja, soms is iets niet doen ook een maatregel.

Natuurlijk is dit geen diskwalificatie van al die beveiligingssystemen die signaleren dat er mogelijk iets mis is. Die hebben we óók hard nodig. Defense in depth houdt in dat je bescherming in laagjes opbouwt. Als iemand het zwembadpoortje open heeft laten staan, dan kan zo’n alarmsysteem alsnog veel verdriet voorkomen. Net zoals het hartstikke belangrijk is dat jij phishing herkent en correct behandelt  – voor als de systemen aan de voorkant toch een keer zo’n mailtje doorlaten. Toch jammer dat de Franse wetgeving slechts één maatregel vereist.

 

En in de grote boze buitenwereld …

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten